Geluksmoment
Nu de winter zich verjaagd voelt door de eerste zonnestralen, de bloemknoppen op springen staan en elk twijgje siddert van nieuw leven, juist nu besluit de rode bosmier het deze lente iets rustiger aan te doen, en op z’n minst elke dag een geluksmoment te vinden. Nietig, in de grootsheid om hem heen, ligt hij op een bruin verkleurd blad, zijn zonnebed. Zijn linker pootje relaxt gebogen over zijn rechter.
Luisterend naar het zachte briesje en zijn eigen ademhaling. Adem in, adem uit .
Hij ligt daar zomaar een beetje te mijmeren.
Door de spleetjes van zijn vijf ogen ziet hij zijn soortgenoten sjouwen met takjes en zandkorrels. Op en neer door het labyrint van de boomschors. Zich een weg banend door de verscholen paadjes. Waar leiden ze naar toe?
Torsend met verdorde bladeren en dennennaalden om de vracht zo snel mogelijk naar hun kolonie te transporteren.
Het mierennest, een bewegende metropool vol druktemakers, overlopend van ijver, met maar één doel, een nog grotere mierenhoop.
De mier zucht nog eens diep. Even voelt dit ‘verstoppertje’ spelen als verraad.
Maar dan draait hij zich resoluut op een zij en laat de zon zijn lijfje verwarmen.
Wat een genot.
Dit geluksmoment neemt niemand mij af.
Tonny Janssen, 13 maart 2017